Van Sossusvlei naar Windhoek en daarna op naar Zuid-Afrika (Kaapstad)

Terug naar Windhoek

Dinsdag 9 augustus:

Vannacht om 3.30 uur alle 4 wakker. Het stormt! Zo, dat gaat flink tekeer! Oh jee, de was hangt nog op: Lyno en ik gaan uit de tent. Lyno voor de was af te pakkken en vervolgens ook alles goed vast te houden en ik gooi met mijn handen snel zand op het vuur dat door de wind alweer is gaan gloeien. Snel weer die tent in. Je verwacht eigenlijk dat het elk moment (zoals bij ons) enorm gaat regenen. Maar ja, dat kennen ze hier in Namibië bijna niet. Op sommige plekken heeft het al jaren niet geregend. Dat kunnen wij ons vooral na deze lente en zomer in Nederland, bijna niet voorstellen. Wij hebben tot nu toe alleen maar zon gehad en overdag is het tussen de 23 en 30 graden geweest. Na een tijdje wakker gelegen te hebben vallen we toch in slaap en als ik om 5.00 uur weer even wakker ben is het windstil. Om 7.30 uur staan we op. Met een lekkere kop thee/koffie genieten we nog van deze prachtige plek. Inmiddels zijn de kids ook wakker en beginnen we aan ons laatste ontbijt op de campsite. Daarna halen we de auto leeg en beginnen alles al in te pakken zodat we die sores niet hebben als we de auto inleveren. Slaapzakken inpakken, vuile was ordenen zodat we weten wat we nog moeten laten wassen en alles terug in onze 4 Northface tassen. We hebben hier alle tijd en ruimte en dat is wel heel relaxt. De schoonmakers laten ons rustig onze gang gaan en slaan ons gewoon even over. Rond 10.45 uur zijn we klaar en vertrekken. We moeten terug naar Solitaire maar dat is absoluut geen straf want de omgeving is prachtig. De weg is wat minder: kiezel en ribbels waardoor je in de auto een "free African massage" krijgt. Maar dat hebben we er allemaal voor over en mag de pret niet drukken. Rond 12.15 uur zitten we weer aan de warme appeltaart met capuccino. Heerlijk! Ravi haalt nog even een geintje met me uit: Zij halen het gebak terwijl ik een tafel vrij houd. Mijn tas waar ik sinds het euvel in Swakopmund alles in heb zitten wat van waarde is staat naast me op de grond. Ik geniet van het uitzicht en voel ineens de neiging om op mijn telefoon te kijken. @Monique: wilde jou appen. Als door een wesp gestoken spring ik op. Tas weg! Als ik om me heen kijk zie ik een ondeugend lachend gezicht van zoonlief vanuit de bakery naar me kijken. Zo, vanaf nu klem ik mijn tas tussen mijn voeten. Zo makkelijk is het dus. Weer een wijze les! We vervolgen onze reis over de Spreetshoogtepas (1780 m). Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik klamme handen krijg tijdens het rijden! Op één punt moet ik over een heuveltje dat zo steil is als ik naar beneden moet dat ik de weg niet kan zien. In de 1 krijg ik de jeep op sommige stukken nauwelijks naar boven! Dan is nu dus het moment om de 4x4 uit te testen. Gelukkig werkt dat en boven aan gekomen genieten we tijdens een picknick van het waanzinnige uitzicht over de vallei. Ik zou hier uren kunnen blijven zitten maar we moeten verder. We blijven op de hoogvlakte rijden en komen de hele dag (buiten Windhoek) misschien 40 tegenliggers tegen. De weg is soms kilometers vooruit zichtbaar. Wat een enorm uitgestrekt en divers land is dit toch. Woestijn, savanne, bergen en dat in zo'n enorme kleurenpracht. Ron en ik zijn het er beiden over eens dat dit landschappelijk gezien tot nu toe het mooiste Afrikaanse land is waar we geweest zijn. We stoppen nog even als we wat Afrikaans kindjes langs de weg zien staan en delen wat ballonnen en petjes uit. Wat een vriendelijke arme sloebers zijn dit toch. We zijn blij dat Lyno en Ravi nu eens kunnen zien hoe goed wij het in onze Westerse wereld hebben. Rond 17.00 uur komen we aan bij het Palmquell pension in Windhoek. Terug in de bewoonde wereld. We hebben een super mooie, zeer ruime familiekamer. Toch ook wel weer heel lekker om af te sluiten. We bellen met het autoverhuurbedrijf en hij vindt het prima als we de auto morgenvroeg terug brengen. Zebra Camper Hire kan ik iedereen aanbevelen. Dat geeft ons vanavond de gelegenheid heerlijk te douchen en super de luxe te eten. We hoeven er niet eens voor de deur uit. Er is een restaurant bij het pension en we zitten aan een mooi gedekte tafel bij het haardvuur met een zalig glas rode wijn. Dat is weer eens wat anders. We nemen nog een fles wijn mee naar de kamer en gaan rond 23.00 uur slapen in een kingsize warm bed. Toch denk ik nu al met weemoed terug aan onze fantastische stoere tijd "in the African wilderness".

Op naar Zuid-Afrika

Woensdag 10 augutus:

Vandaag vliegen we naar Kaapstad voor deel 2 van onze reis. Om 7.15 uur gaat de wekker en beginnen we alles vliegklaar in te pakken. Om 8.00 uur zitten we aan een uitgebreid ontbijtbuffet met alles erop en eraan. Wat een luxe! We laten het ons goed smaken. Rond 9.15 uur vertrekken we en leveren onze jeep in. We hebben in totaal 3.350 km gereden over meestal kiezel-en zandwegen. Zebra verzorgt ook de transfer naar Hosea Kutaku airport wat zo'n 45 km buiten Windhoek ligt. Onderweg zien we dat het op grote stukken land gebrand heeft. Volgens onze chauffeur is dat gisteren gebeurd want dit was eergisteren nog niet. Er moet hier zeer dringend regen gaan vallen anders zitten ze binnen de kortste keren zonder water. Er is zich hier echt een kleine ramp aan het voltrekken. Om 10.30 uur zet hij ons af, precies op de plek waar we 2,5 week geleden onze jeep kregen. Wat vliegt de tijd! Zelfs de kids zeggen het. Ingecheckt, kop koffie gedronken en de laatste pot van de Uno competitie in Namibië gespeeld. En wie is de winnaar? Yes, it's me! In Zuid-Afrika beginnen we opnieuw hebben we afgesproken. Door de paspoortcontrole en om 13.15 uur de lucht in. Ook tijdens deze vlucht van nog geen 2 uur krijgen we een lunch. Lyno en Ravi vinden het maar super, al dat "gratis" eten en drinken. Om 16.15 uur locale tijd landen we in Cape Town. De tijd is hier gelijk aan Nederland. Namibië was een uur vroeger. Bij de douane moeten we buiten de paspoorten ook de Engelstalige geboortecertificaten van de kinderen laten zien die ik bij de Gemeente heb moeten aanvragen. "Of wij de biological parents zijn?" Volgens mij kun je dat toch redelijk goed zien. Dan nog de vingerafdrukken van alle 10 vingers en klaar is kees. Gelukkig is onze bagage ook weer met ons meegereisd en begeven we ons naar de Avis Car Rental. Het duurt een hele tijd voordat we onze auto krijgen maar het is de moeite waard. We hebben zowaar een gratis upgrade: Toyota Rav4. Een grote 4 deurs auto. Het is spits en aan het schemeren als we Kaapstad uitrijden. We kijken onze ogen uit. Mensen steken gewoon te voet de autobaan over om in hun township te komen. Die ligt hier ook langs de weg en is hartstikke groot. Mijn hemeltje, wat een vreselijke krotten bij elkaar. Je ziet zwarte rookpluimen opstijgen van waar ze aan het stoken zijn. Daar word ik zelfs stil van en ik kan toch wel zeggen dat ik op al onze reizen wel het e.e.a. gezien heb! We zien mensen joggen op de vluchtstrook en kids langs de autobaan voetballen. Dat is bij ons ondenkbaar. Vóór ons rijdt een pick-up volgepakt met mensen. Zou je in Nedeland eens moeten doen! We proberen bij een shopping mall Zuid-Afrikaanse data kaartjes voor onze telefoons te kopen maar door een storing bij Vodafone is dat helaas vandaag niet mogelijk. Rond 19.00 uur komen we aan in Stellenbosch en pakken een paar pizza's bij een afhaalrestaurant. Het duurt even voordat we het Apple Tree Guesthouse gevonden hebben zo zonder internet. Lang leve google maps! Wat is dat toch handig. De mensen die we vragen zijn wel allemaal super behulpzaam. Michael de eigenaar laat ons de kamers zien: Ohhhhh, een bad! Zodra we uitgepakt hebben laat ik dit vol lopen. Zalig! Ze hebben diverse wijnen en we mogen de flessen gewoon pakken en opschrijven bij ons roomnumber. Heel relaxt hier. Wat wil je nog meer: met een heerlijk glas rode wijn in een heerlijk warm bad liggen. Het verschil met ons leven in de busch kan haast niet groter zijn. Ook dit kan ons wel bevallen.