Kaapstad 2: Kaapschiereiland

Kaaischiereiland en culinair genieten in La Colombo

Dinsdag 16 augustus:

Tot 8.00 uur geslapen. Na het ontbijt vertrekken we voor onze tocht over het Kaapschiereiland. We steken vanuit de westkust over naar de oostkust van het eiland en rijden door een aantal wijken waar zelfs de Kollenberg bij verbleekt. Ook hier is het verschil tussen arm en rijk overduidelijk zichtbaar. Bij een kruising met een stoplicht proberen zwarte mensen hun spullen aan de man te brengen. We hebben de deuren van de auto altijd afgesloten als we rijden om niet voor vreemde verrassingen te komen staan. Een vrouw komt voorbij lopen met bedrukte papiertjes in haar hand. "Looking for a job" staat erop en mijn blauwe Randstad hart doet accuut pijn als ik me realiseer dat hier een gemotiveerd iemand loopt die ik niet verder kan helpen. Thuis zou ik haar in de auto gezet hebben en zolang gezocht hebben tot ik iets vond. Het is schrijnend om te zien. Er is dan wel geen apartheid meer maar de kansen voor zwarten en coloured zijn nog steeds bij lange na niet in evenwicht met de blanken. We vinden het pijnlijk om te zien maar er zijn nog steeds veel plekken waar enkel blanken zijn of alleen  zwarten. We hopen echt dat daar nog snel zaken in gaan veranderen. Het is gewoonweg niet fair!

We beginnen onze tocht aan de Oostkust bij Muizenberg, vroeger een populaire badplaats. Het doet me aan de Marken in Italië denken waar we bij Gabry heerlijk aan het strand gingen liggen. Ook hier loopt het spoor langs de kust en zie je langs de kustweg de huizen tegen de bergen aan gebouwd liggen. Bij St. James stoppen we net als alle andere toeristen even om een foto te maken van de 19e eeuwse felgekleurde badhuisjes. De temperatuur vandaag is super. Uit de wind zou je zomaar op het strand kunnen liggen. Zwemmen in de zee is echter veel te koud. Bovendien is dit weer de beruchte False Bay waar witte haaien surfers regelmatig voor een zeehondje aan zien. Laat maar zitten dus! Bij Kalkbay stap ik snel even uit bij bakkerij Olympia die bekend staat om zijn chocoladecroissants. Via de lunchroom word ik door de echte bakkerij geleid naar de "take away" winkel. Heel anders als Vandemoortele, dat kan ik je zeggen. Jammer dat ik geen camera bij me heb. We rijden door naar Simon's Town, een leuk klein stadje waar een marinebasis gevestigd is. Van veraf zien we 2 marineboten liggen. Dat vinden de boys natuurlijk wel interessant. Het lukt ons helaas niet dichterbij te komen. Dan maar verder naar Boulders Beach. 

Hier stoppen we om de grootste kolonie Afrikaanse zwartvoetpinguins (3000) te kunnen zien. Dit stuk valt ook onder het Table Mountain National Park en je moet dus entree betalen. Via houten looppaden gaat het richting strand en ondertussen zie je links en rechts in het zand en onder struiken deze grappige dieren liggen, staan of heen en weer waggelen. Aan de rand van de zee is het het leukste. Hier zie je hoe ze in en uit het water gaan. De golven zijn flink en zeker als ze het strand op willen is het een grappig gezicht. Zodra de golf zich heeft teruggetrokken moeten ze snel het strand op rennen anders neemt de volgende golf hen weer mee. Als ze de zee in willen gaat dat makkelijker en je ziet hoe snel ze kunnen zwemmen als ze eenmaal helemaal onder water zijn. Ravi ontdekt nog een ei onder een struik.

Onze volgende bestemming is het Cape of Good Hope Nature Reserve. We willen in elk geval Cape Point en Cape of Good Hope bezoeken. Het park bestaat uit asfaltwegen die door een mooi groen vlak landschap zijn aangelegd. Soms rijd je stukken langs de kustweg met prachtige vergezichten. Er staat heel veel wind en de golven zien er spectaculair uit. Kaap de Goede Hoop bezoeken we als eerste. Dit is het meest zuidelijke punt van Afrika. Via een trail van 2 km kun je naar boven klimmen. Dat doen we dus ook. Het is er prachtig maar de wind maakt het ook best eng. Hoewel ik daar van ons 4 weer als enige last van heb. Begin verdomme echt een schijtluis te worden maar kan er niks aan doen. Bovenop aangekomen zetten we ons even op de rotsen en genieten van het uitzicht. Toch wel heel bijzonder om hier te zijn. Na een foto bij het beroemde houten bord verder naar Cape Point. Langs de kust stoppen we nog even om een struisvogel te fotograferen met die mega golven in mooie blauwe kleuren op de achtergrond.  Die zijn hier wel nog, voor de rest is er maar weinig wild. Bij Cape Point laten we ons met het treintje (the flying Dutchman) naar de oude vuurtoren boven brengen. De wind gaat hier echt woest tekeer terwijl het een strakblauwe lucht is. Boven aangekomen heb je weer een machtig uitzicht. Als je echter over het muurtje kijkt op het plateau waar we staan voel ik mijn knietjes knikken. Ik heb geen hoogtevrees normaal maar dit gaat zo ver en zo steil naar beneden en daar zijn zo'n woeste golven die tegen de rotsen slaan.... @Esther, dat was wat voor jou geweest, je had geen stap meer durven zetten geloof ik. Van hieruit zie je ook het punt waar we bij Kaap de Goede Hoop naartoe geklauterd zijn. Het treintje brengt ons weer veilig naar beneden. 

Nu de snelste weg terug naar ons appartement om te douchen en ons de enige keer deze vakantie echt netje aan te kleden. Heb zelfs speciaal een jurk hiervoor meegenomen. Ik heb vanavond nl gereserveerd bij restaurant "La Colombe". Naar ze zeggen het beste restaurant van Zuid-Afrika. Je moet hier 2 tot 3 maanden van te voren reserveren. In Nederland zou dit een sterrenrestaurant zijn maar dat kennen ze hier niet. Gelukkig zijn de prijzen hier ook niet zoals bij ons. Hebben de kids al voorbereid dat dit een avondje 'culinair' gaat worden en dat ze in elk geval alles moeten proeven. Het ligt maar 5 km van ons appartement. Via een gate met security kom je via een steile weg boven aan waar je een prachtig uitzicht hebt over Kaapstad. Miljoenen lichtjes zie je branden vanaf hier. We krijgen een mooie ronde tafel toegewezen en de jongens kijken zich de ogen uit. Zo'n nette bedoening hebben ze nog nooit gezien. We krijgen in totaal 14 gangen en het is werkelijk voortreffelijk. Alleen al de manier waarop alles opgediend wordt. Ongelofelijk! Ron en ik genieten ervan en de kids doen dapper hun best en proeven alles maar vinden uiteraard niet alles lekker. Dat vinden we ook helemaal niet erg. Alleen al de gezichten van die 2 bij elke gang is een foto waard! Om 23.30 uur rijden we moe maar zeer voldaan huiswaarts. Een top avond en weer een totaal ander uiterste van deze vakantie.

Wijnroute Constantia-Steenberg en Chapman's Peakdrive

Woensdag 17 augustus:

Vandaag echt uitgeslapen! Om 11.00 uur zitten we pas aan het ontbijt. We doen vanochtend lekker rustig aan. Tegen 13.00 uur vertrekken we richting Groot Constantia. Dit is een heel oud en bekend wijnlandgoed. We kijken er wat rond en besluiten het museum te bezoeken wat in het oude  Kaaps-Hollands herenhuis is. We komen aan de praat met een suppoost en hij leidt ons door het hele museum. Zijn enthousiasme en kennis van alles wat in dit huis te vinden is en hoe vroeger het leven hier ging werkt zeer aanstekelijk. Het is echt helemaal ingericht naar vroegere tijden met allemaal oude spullen waar hij ons de werking van uitlegt. En dat allemaal in het Zuid-Afrikaans wat we prima kunnen volgen. We zijn blij dat we het gedaan hebben. Zijn normaal namelijk niet van die museum mensen. 

We rijden door naar het Steenberg Wine Estate. Dit is echt het alleroudste wijnlandgoed. We kunnen hier een wijnproeverij doen: 6 wijnen proeven voor €4 per persoon. Er is een mooi modern terras in het zonnetje. Dit is helemaal top! We relaxen en genieten van de wijn. Helaas kunnen we niet blijven eten want er is een besloten avond. 

Rond 17.00 uur vertekken we en rijden een stuk naar het zuiden om de Chapman's Peakdrive te doen. Een bijzonder staaltje wegenbouw ligt aan deze prachtige weg ten grondslag. Hij is helemaal uitgehouwen in de rotsen. Met springstof heeft men dit voor elkaar gekregen. Een genot om hierover te mogen rijden en van de prachtige zonsondergang te genieten die de rotsen helemaal oranje kleurt. Aan het eind rijden we Houtbaai binnen en eten heerlijke pizza's bij een Italiaan langs de weg. Daarna huiswaarts. Met name Ravi is moe. Gisteren was het natuurlijk ook laat voor hen en 
alle indrukken en avonturen van deze vakantie beginnen hun tol te eisen. Bovendien slaapt Lyno ook nog wel vaker tijdens autoritten wat Ravi niet lukt. Om 19.00 uur zijn we terug in ons appartement en hebben Ron en ik een heerlijk rustig avondje.