Zion National Park

Maandag 16 juli:

Ik ben alweer rond 7.30 uur wakker en besluit om op te staan en het blog te updaten. Als je stil zit in de schaduw onder ons zonnescherm is het te doen buiten. Ank heeft een appje gestuurd dat Pap dinsdag naar huis mag. Thuiszorg is geregeld. Het gaat dan toch gebeuren. We hebben bijna dagelijks contact, telefonisch of via face-time. Het herstel verloopt zeer moeizaam. De laatste dagen was er zeer wisselende berichtgeving. Wel naar huis, toch niet naar huis, een verwarde verdrietige Leike, toch weer positieve geluiden…. We weten het ook niet meer. Het lukt ons toch gelukkig om te genieten. We kunnen er tenslotte niets aan veranderen. 

Uiteindelijk is het toch al 11.30 uur als we Oasis RV Camping verlaten. De Uber chauffeur die we gisteravond hadden heeft ons een ontbijtadres gegeven. Dat gaan we dan nu maar eerst doen. De Uber chauffeurs die we tot nu gehad hebben zijn allemaal even aardig. Gisteravond hadden we zowaar een directeur van een financieel instelling die het er voor “the fun” bij deed. Op zijn werk had hij altijd ontevreden scheldende mensen en dit was zijn ontspanning. Ook hadden we een social worker als chauffeur. Hij was sinds een half jaar in Vegas en kwam oorspronkelijk uit Los Angeles. Alleen was daar het wonen totaal onbetaalbaar geworden. Dit is voor veel inwoners van Las Vegas de drijfveer om er te komen wonen. Je kunt hier een fatsoenlijk huis kopen, iets wat in veel andere steden totaal onmogelijk is. De social worker vertelde dat er tegenwoordig in LA tentenkampen zijn voor mensen die een woning met een dak niet meer kunnen betalen ook al hebben ze een baan. De ongelijkheid in the USA is op plekken zeer schrijnend vertelde hij. Als voorbeeld gaf hij Gwen Stefani. Zij treedt nu een maand lang elke avond op in Vegas en verdient 250.000 dollar per show. Meneer Trump volgens mij is er belangrijker werk aan de winkel dan zo’n stomme muur bouwen…….. Eenmaal bij het ontbijtadres aangekomen moeten we 25 minuten wachten “to be seated”. Daar hebben we geen zin. Gelukkig is Stephanies Corner Bakery vlakbij. Hier eten we een heerlijke brunch, voor ontbijt is het al veel te laat.

Rond 13.30 uur verlaten we Las Vegas dan echt. Wat ons echt wel opvalt is dat alles zo netjes en verzorgd uitziet, overal waar we tot nu toe zijn geweest. Nergens rommel en alles is prachtig aangelegd. Eerst weer door een uitgestrekt woestijnlandschap. Her en der verschijnen groene oases met stadjes inclusief golfbanen.  Dan volgen weer bergen en rijden we door een kloof met spectaculaire uitzichten. Ik kan hier foto’s blijven maken. Na een flinke afdaling gaan we van de autobaan af en rijden we een stuk binnendoor. De rotsen worden steeds roder, hoe dichter we bij Zion komen. In Springdale, met leuke huisjes en boerderijtjes doen Lyno en ik inkopen voor de komende dagen. Ron gaat in de tussentijd met Ravi pinnen en tanken.

Rond 18.00 uur rijden we Zion NP binnen. De Watchman Campground is direct na de ingang van het park en ligt daar fantastisch. We hebben een mooie plek met uitzicht op de bergen. Een oase van rust na al die drukte in Las Vegas. Vanwege brandgevaar mogen we de bij de campground liggende bbq niet gebruiken. Geen vuurtje stoken dus helaas. Nou nodigt de temperatuur daar ook niet echt voor uit met zo’n 35 graden. We maken een lekkere pasta klaar en spelen nog een potje Uno met z’n vieren voordat we ons bedje weer opzoeken. Morgen vroeg op.