Naar en in Swakopmund

Naar Swakopmund

Vrijdag 5 augustus:

Om 7.00 uur gaat de wekker. De nijlpaarden zijn vannacht erg onrustig geweest. Hun gebrul was zeer regelmatig te horen. Helaas weer tijd om deze mooie plek te gaan verlaten. Eerst nog even lekker ontbijten en dan gaat iedereen druk in de weer met inpakken. Als we klaar zijn vertrekken we. De man aan de receptie adviseert ons de grote weg te nemen via Omaruru maar Swakopmund en dan omhoog te rijden naar Cape Cross. Het eerste stuk is door het park waar we nog wat wild zien. Eenmaal uit de gate moeten we anderhalf uur over een zand/kiezelweg waar we welgeteld 2 auto's en 1 fietser tegenkomen! Her en der ligt een farm en soms steekt even een oryx of impala over en zien we nog een drietal giraffen.  
Op de grote weg is alles weer gewoon asfalt. De omgeving wordt steeds woestijnachtiger met wat bergen op de achtergrond. Adembenemend mooi! Rond 13.15 nemen we vlak voor Swakopmund de afslag naar Henties Bay. Dit is  een weg parallel aan de zee. Strand afgewisseld door enkele nedezettingen waar vakantiehuizen van rijke Namibiërs gebouwd zijn. Henties Bay zelf is een heel klein kustplaatsje waar we besluiten om te eten. Hier zal vast goede vis te krijgen zijn. Via de tripadvisor app komen we terecht bij "the fishy corner", een leuk klein visrestaurantje waar de kachel binnen brandt. We eten hier paella, kabeljauw en heerlijke calamares. De serveerster vertelt ons dat het nog  zeker een uur en een kwartier rijden is naar de robbenkolonie! Dat is te lang, dat zou betekenen dat we pas in het donker in Swakopmund terug zijn. Planning bijstellen; we kunnen natuurlijk ook niet alles doen. We doen alvast wat inkopen voor het ontbijt de komende dagen bij de Spar. Rijden nog wat door het plaatsje waar prachtige westerse huizen te zien zijn. Er is zelfs een golfbaan! Alleen de greens zijn groen, de rest is zand. Op de terugweg laten we op een rustig stuk de kids een klein stukje rijden bij Ron op schoot. Gas geven, remmen en sturen: lachen, gieren, brullen! 
Eenmaal in Swakop valt ons wel op dat hier de tegenstelling tussen rijk en arm wel heel erg zichtbaar is. Op het genante af! Wat een huizen liggen hier. Die vind je bij ons nog niet op de Kollenberg! Op zoek naar ons appartement: Sandcastle Appartments. We hebben het gauw gevonden en het blijkt een mooi appartement te zijn van een heel aardig Duits echtpaar. Je kunt er de zee horen en ruiken. We hebben met Idian, Marc en kids afgesproken vanavond samen te gaan uit eten. Onze reisschema's liepen hier parallel. We verheugen ons er allemaal op. Snel douchen en dan naar Kuckies Pub in het centrum. Familie Goossens staat ons al op te wachten. Het is echt wel heel apart om elkaar hier, zo ver van huis tegen te komen! Helaas is Kuckies al vol en moeten we op zoek naar iets anders. Dat blijkt nog niet zo makkelijk te zijn. Het is natuurlijk ook vrijdagavond en we zijn met z'n 8-en. Uiteindelijk belanden we bij een Indisch restaurant waar we lekker eten en kunnen bijpraten over onze tot nu toe fantastische vakanties. Rond 22.00 uur worden we vriendelijk verzocht af te rekenen want ze gaan sluiten. Prima, morgen moeten we ook al vroeg op voor de "living desert tour". Morgen mogen we ook bij ons appartement samen BBQ-en dus dan kunnen we verder kletsen. 
Bij thuiskomst wacht ons echter een zeer onaangename verrassing. De eigenaren staan ons al op te wachten. Er is rond 20.00 uur ingebroken in ons appartement! Het alarm was afgegaan, waarop de eigenaar gelijk is gaan kijken. Hij heeft nog iemand achterna gezeten en kreeg een oplader naar zijn hoofd geslingerd voordat degene over de muur sprong. Politie en buurtbeveliging waren al geweest maar wij konden natuurlijk alleen maar weten wat er echt weg was. Shit, shit, shit! De macbook van Ron en de I-pad van Ravi lagen op het aanrecht op te laden: weg! Tas met kabels en I-pad Ron: weg! Fototoestel: weg! Gelukkig lag de externe harde schijf waar Ron t/m Opuwo alle foto's ingeladen had nog in zijn tas. Ook de I-pad van Lyno die in de tas zat was er nog. Alleen de spullen die grijpklaar lagen hebben ze kunnen pakken. Waarschijnlijk heeft het alarm en het snelle reageren van de eigenaar erger voorkomen. Via het getraliede badkamerraampje hebben ze zich toegang verschaft door 1 tralie los te breken. Rons sokken hingen hierop te drogen. Niet te geloven, het moet een heel klein iemand geweest zijn die hulp heeft gehad. Dat kan niet anders. We balen enorm en Ravi is heel verdrietig dat zijn I-pad  weg is. Ron gaat met de eigenaar naar de politie om aangifte te doen en ik ruim met de kids alles netjes op en checken op die manier of we nog meer missen. Het lijkt van niet. Als Ron terug komt gaan we direct naar bed maar slapen uiteraard slecht en onrustig. In 9 jaar tijd is dit hier nog nooit gebeurd en wij zijn de eersten. Het is hier ook super beveilgd: alarm in het appartement, een ingesloten complex met een electrische poort die altijd dicht is. 's Nachts staan bewegingssensors aan om appartementen en auto's te beschermen. Meer kun je gewoon niet. En dan te bedenken dat ik hier van de lokaties van Romy en Leon ben afgeweken omdat bij hen op deze plek 's nachts in de auto was ingebroken! Ook de man van het autoverhuurbedrijf had ons voor deze plaats gewaarschuwd. De tegenstelling waar ik het eerder over had komt hierin dus tot uitdrukking. Gewoon dikke vette pech dat ons de eer te beurt valt de eerste in dit complex te zijn!

Zaterdag 6 augustus:

Vannacht dacht ik ineens: "Oh nee, ik heb het rugzakje met de 4 verrekijkers niet meer gezien." Ook weg dus! Godver, 2 geleende verrekijkers! Ook dat nog! Om 3.15 uur val ik dan toch even voor 2,5 uur in slaap. Om 6.30 uur appt Marc ons, zag ons bericht toen pas. Was de hele nacht ziek geweest, het eten was niet goed gevallen. We mogen hun 2e fototoestel lenen voor de tour deze morgen. Dankbaar maken we hier gebruik van en Ron rijdt het snel even ophalen. Vlak voordat hij wegrijdt komt de eigenaresse naar ons toe gerend. Zij hadden ook niet kunnen slapen en zijn met z'n tweetjes met zaklampen de hele omgeving afgegaan om 1.00 uur vannacht! Hebben de rugzak met verrekijkers terug gevonden en de tas met de opladers. De grote dingen waren er helaas uit. Zijn hier al blij mee. Geweldig dat ze dit nog gedaan hebben. Tijdens het ontbijt spreken we met de kids af dat we ons door dit voorval de fantastische vakantie tot nu toe niet laten verpesten. Wij zijn alle 4 oké en dat is het belangrijkste. De rest is bijzaak. 
Om 7.50 uur komt Grant van de Living desert tour ons ophalen. De eigenaresse instrueert hem om Ron af te zetten bij een bepaalde fotocamera winkel. We hadden gevraagd of er zoiets was hier in Swakop. Ze zou bellen met de zaak om te vragen op ons te wachten omdat ze om 13.00 uur dicht gingen en dat nipt zou worden. We verzamelen met 3 auto's aan de rand van de woestijn en worden aan Chris (de eigenaar) voorgesteld. Hij heeft het ook al gehoord van Grant en verontschuldigt zich voor dit soort praktijken hier. Lief van hem. We starten de tour en vallen direct met de neus in de boter: een slang die bijna nooit te zien is hebben ze ontdekt. Eerst krijgen we vanalles te horen over dit beest en vervolgens gaan we kijken. Zij zien aan de sporen in het zand wat het is. Allleen de ogen zijn zichtbaar, die zitten bij deze slang op de kop en niet erin. Voorzichtig maakt hij het dier zichtbaar en kan ons zo laten zien hoe het zich voortbeweegt. Dan alweer een gelukje: een zandhaas die zich normaal overdag nooit laat zien zit beschut in een "dollarbush". Door de schutkleuren is hij bijna niet te onderscheiden. We krijgen hier een echte biologieles voorgeschoteld en Chris is een zeer inspirerende leraar die de aandacht van jong en oud weet vast te houden. Houdt je ook bij de les door je vragen te stellen en zeer alert op signalen uit de groep te reageren. Riskeer het niet op je telefoon te kijken als hij iets uitlegt! Hij maakt hier een rake leuke opmerking over en je bent netjes op je nummer gezet. Ongelofelijk, kon ik dat ook maar eens. Hij is hier 15 jaar geleden begonnen en in deze tijd is het hier het Dorop Nationaal park geworden. Hij heeft samen met een aantal anderen de woestijn weer netjes gemaakt en inmiddels zo'n 600 kg wc papier verwijderd. Als we moeten plassen: zonder toiletpapier! Hij doet ons zelfs voor hoe we het dan moeten doen. Hilarisch! Ook vertelt hij dat elke 3 meter een spin zit onder het zand in de woestijn. @Maureen: Moest meteen aan jou denken en zag al voor me hoe je hier hoogst ongemakkelijk stond te hopen om weg te komen. We krijgen een spin, een gekko, een hagedis zonder poten te zien. Hij leert ons hoe we met de I-phone de meest fantastische foto's kunnen maken. Soms stopt hij plotseling, rent de auto uit en begint te graven om ons dan weer iets moois te laten zien. Geweldig! Ook krijgen we een kleine kameleon te zien die hij maden voert die het beest vervolgens met een enorme tong super snel opeet. Ook zien we hoe hij van kleur verandert als hij via het zand in een struikje klimt. Vogeltjes eten wormpjes uit zijn hand! We vinden het echt zeer leerzaam en inspirerend. Het laatste uurtje gaan we racen door de woestijn. Cool! De banden zijn voordat we het zand inreden een flink stuk leger gelaten en we rijden met een rotvaart omhoog en omlaag over de zandduinen. Wat een ervaring. 
Om 13.00 uur wordt Ron netjes bij de fotozaak afgezet en worden wij terug gebracht naar ons appartement. Een uurtje later ga ik Ron ophalen en doen we meteen de boodschappen voor vanavond en de komende 2 dagen. Hoeven we dat morgen al niet meer te doen. Ravi gaat nog even een uurtje slapen. Als we terugkomen lopen we nog even naar het strand en zetten ons op een bankje om even lekker uit te waaien. Familie Goossens is onderweg appen ze en samen gaan we terug naar ons appartement. Zij hebben wat geshopt en souveniers gekocht en een aantal himba's een ijsje gegeven. Het was geweldig hun reaktie te zien. Ze hadden zoiets kouds nog nooit gehad! Samen een super gezellige avond gehad samen buiten bij de BBQ. De kids hebben binnen filmpjes op de I-pad gekeken. Rond 23.00 uur samen opgeruimd en het bed in gedoken voor een dit keer heerlijke nachtrust!