Oudtshoorn en terug naar Kaapstad

Oudtshoorn en via de Swartberg Pass terug naar Kaapstad/Houtbaai

Zondag 14 augustus:

Om 7.00 uur gaat de wekker na een heerlijke nachtrust. De bedden zijn echt overal waar we geweest zijn prima. Qua opstaan blijven we wel in ons gewone thuis-werkritme. Hoeven we daar niet meer aan te wennen volgende week maandag. Douchen, spullen inpakken en in de auto zetten en ontbijten. Ook dit is weer top! Dat wordt wel wennen als we thuis zijn. Om 9.15 rijden we de poort uit. We willen in elk geval de Cango Wildlife Ranch en een struisvogelfarm bezoeken. Misschien de grotten maar dat is afhankelijk van de tijd. We moeten nl nog een dikke 400 km terug rijden naar Houtbay, vlakbij Kaapstad. 
De ranch ligt vlakbij. Hier worden veel cheetah's opgevangen maar er zijn ook heel veel andere wilde dieren en vogels. Je kunt zelfs je eigen dier adopteren. Ook kun je (tegen betaling uiteraard) op de foto met een serval, cheetah, een lemur (Madagascar aapje) of een slang. In de zomer kun je ook een kooiduik maken met een krokodil! Fijn dat het hier nu winter is. De guided tour begint om 10.00 uur dus we kunnen nog even zelf rondlopen. Ze hebben hier de meest vreselijke slangen, gelukkig veilig achter glas. Het ziet er allemaal heel mooi uit. Echt in Afrikaanse safaristijl met mooie planten en bloemen. De tour leidt ons door het hele park. Ongelofelijk hoeveel verschillende dieren ze hier hebben. Ze beperken zich hier niet tot alleen de Afrikaanse. Een hangbrugje leidt over de vijver waar de krokodillen in zitten. Plots begint het te schudden. Wij stonden er gelukkig niet op! Grapje van de zaak. Hilariteit in de groep.  Het indrukwekkendste is de catwalk: een brug die leidt over grote stukken grond waar cheetah's, servals, leeuwen, luipaarden en zelfs bengaalse tijgers zitten. Er is ook een hok waar een 3-tal baby cheetah's zit van 9 weken oud. Zo lief om te zien hoe ze met elkaar spelen.  Na de tour mogen we beslissen met welk dier we op de foto willen. Het worden de drie 9 maanden oude cheetah's. We mogen ze op hun rug, kop en aan de zijkant aaien. Het is één mannetje met twee vrouwtjes. De vacht van de vrouwtjes is een stuk gladder. Ze beginnen zelfs een beetje te grommen van genot. 1 voor 1 mogen we ertussen gaan zitten. De oppassers letten goed op hoe ze reageren en vertellen een heleboel over deze bijzondere dieren. Ze laten ons ook hun nagels zien en ik kan je verzekeren dat je daar niet door gekrapt wilt worden. We mogen ook nog even met z'n 4-tjes op de foto. Men neemt zich echt alle tijd. Het is een fantastische ervaring!
Na een kop koffie rijden we door naar de "Cango Osterich Farm". We werden door ons guesthouse naar deze verwezen omdat die minder commercieel is en niet zulke grote groepen doet. @Wendy: dezelfde als waar jullie zijn geweest. Eerst krijgen we algemene uitleg over de struisvogel en hun eieren, broedtijd etc. Wil je zo'n ei eten dan zul je het eerst 2 uur moeten laten koken en het is niet bepaald cholestrolarm. Dan gaan we naar de dieren toe. De zwarte zijn de mannetjes, de bruine de vrouwtjes. Het blijven toch grappige dieren met zulke mooie grote ogen. Hij laat ons zien dat ze hun nek 360 graden kunnen draaien. Ongelofelijk! Als ze rennen kunnen ze 85 km per uur halen! Waanzinnig! Dan mogen we een ritje maken. Ron en ik passen, Lyno en Ravi uiteraard niet. Er wordt een vogel gevangen en deze krijgt een doek over zijn hoofd waardoor hij rustig wordt. Dan kun je gaan zitten, de benen voorlangs overkruis. Je moet je vasthouden aan de veren die over je benen gelegd worden. Zodra het doek verwijderd wordt zetten ze het op een lopen. Twee begeleiders rennen mee en vangen onze boys op als ze eraf vallen want dit kun je niet lang volhouden. Het ziet er grappig uit. Dan krijgen we nog een gratis nekmassage van de dieren. Dat wil ik ook wel! Ik moet met mijn rug tegen het hek gaan staan, krijg een emmer voer in mijn handen geduwd en de opdracht deze stevig vast te houden en vooral niet achterom te kijken. Plots voel ik allemaal struisvogelnekken in mijn eigen nek er wordt gretig in de emmer gepikt. Wat een kracht zit in deze nekken! De rest lacht zich kapot. Geweldig! Kan er weer helemaal tegen. Inmiddels is het toch alweer 14.00 uur en we eten een stuisvogelhamburger met frietje in het restaurant. 
De grotten laten we voor wat het is en Ron wil via de beroemde en naar men zegt één van de mooiste passen van Zuid-Afrika naar Prince Albert rijden: de Swartbergpass. Ik ben nog niet zo overtuigd dat we dit moeten doen met een normale auto (24 km onverharde weg) en een halve tank. Ron is chauffeur dus hij zijn zin. De weg is in 1888 geopend nadat dwangarbeiders deze hadden aangelegd in opdracht van de beroemdste passenbouwer van die tijd: Thomas Bain. Al vrij gauw beginnen we enorm te stijgen. Er zitten nogal wat kuilen in de weg dus het gaat langzaam vooruit. Het uitzicht is fantastisch en wordt alleen maar spectaculairder! Ik word heen en weer geslingerd tussen "ohhh en ahhh, wat mooi" momenten en halve zenuwinzinkingen als ik zie waar we rijden! Af en toe komt een tegenligger (meestal ook gewone auto's gelukkig) en moeten we naast elkaar door zien te komen. Het hoogste punt is rond de 1600 meter. Eenmaal boven moeten we weer slingerend naar beneden. Af en toe stoppen we even want de uitzichten zijn waanzinnig (en diep!). Rond 16.30 uur komen we veilig beneden aan. Het past wel weer in het beeld van onze vakantie: avontuur ten top.
Eenmaal in de bewoonde wereld vinden we gelukkig een tankstation dat open is want het is zondag. Ik neem het stuur over en we rijden nu via de autobaan N1 zsm terug naar Kaapstad. Een autobaan hier betekent: 1 baansweg aan beide kanten met een brede vluchtstrook maar zonder vangrail in het midden. Je mag 120 km per uur rijden. Tot 18.30 uur is er nog zicht, daarna is het aarde donker. Er is nogal wat vrachtverkeer maar met inhalen moet je voorzichtig zijn omdat je onmogelijk kunt zien of de weg aan de andere kant veilig is. Er zijn nogal wat heuvels dus als je meent "nu kan het" kan er toch plotseling aan de top van zo'n heuvel een auto verschijnen. Bij een tankstation kopen we 4 sandwiches, een kop koffie en een rol mentos voor nog geen €6! Het is de vlucht die Afrika zo duur maakt. Het verblijf (je hebt hier natuurlijk alle prijscategorieën) en het eten zijn absoluut niet duurder als Italië of Oostenrijk waar wij normaal naartoe gaan. Gelukkig bereiken we om 21.45 uur veilig "the African Family Lodge". We hadden Stefan en Sabine gemaild dat we tussen 21.00 en 22.00 uur pas zouden arriveren en dat was prima. We worden hier super hartelijk ontvangen en krijgen een waanzinnig mooi en ruim appartement van een jaar oud met als thema "neushoorn" wat ook overal terug te vinden is. We voelen ons direct thuis en zijn blij dat we hier onze laatste 6 nachten van deze tot nu toe méér dan geslaagde vakantie mogen verblijven. Snel uitpakken en naar bed want het was me het dagje wel weer!