Eerst De Generals Highway en door naar Barstow

Vrijdag 13 juli: 

Vannacht schrik ik wakker! Wat was dat? Valt één van kids uit bed of staat er een beer op onze camper te bonken? Het blijkt Ron te zijn die in een droom iemand die weg wil rennen onderuit schopt. Hij schopt echter tegen de wand van onze camper aan. Gelukkig! We staan hier namelijk in active Bear gebied. Alles wat geur afgeeft moet in de bij elke campsite staande afsluitbare bearboxes gezet worden. Wij zetten alleen ons afval erin. De dame bij Roadbear had me verteld dat ze nog niet had gehoord dat een beer een camper was binnen gevallen. 

Rond 8.00 uur opgestaan en ontbeten. Er zijn hier geen douches dus dat scheelt tijd. Ook is er geen bereik hierboven en dat vinden we eigenlijk wel lekker. Het enige is natuurlijk dat als er iets met Pap is, we het dan ook niet weten. We hebben echter de familie van te voren ingelicht dus ze zijn op de hoogte. Gelukkig valt het Lyno en Ravi ook mee, die zijn toch iets meer met die telefoons bezig als wij. We vertrekken in zuidelijke richting naar het Sequoia NP dat naast Kings Canyon NP ligt. Langs de weg zien we al enorme Sequoia’s staan en we stoppen regelmatig voor een foto. Na een tijdje komen we aan bij de parkeerplaats voor de General Sherman Tree. De grootste Sequoia in volume. Een kleine trail brengt ons ernaartoe. Wat een mega boom is dit! Bovenin is hij afgestorven waardoor hij niet meer in lengte groeit maar wel in omvang. Er zit voor 27 jaar, elke dag een bad aan water in. Ongelofelijk! Daarna rijden we nog door naar de Big Trees Trail. Een tocht te voet van 1,6 miles brengt ons langs heel veel van deze enorme bomen. Eenmaal terug bij de RV maken we snel een boterham en vertrekken richting Barstow. Hiervoor moeten we eerst de weg door het NP weer helemaal terug. Er is in het zuiden een uitgang maar met een RV langer dan 22ft krijg je de bochten niet meer genomen. Die van ons is 24ft dus dat betekent omdraaien. Geen probleem want de rit is prachtig. De lucht is inmiddels weer helemaal blauw zoals we het ons wensen. 

Eenmaal uit het park vervolgen we de weg eerst een stuk binnendoor. Wederom langs ontzettend grote fruitlanderijen. Inmiddels hebben we ook weer bereik en stromen mails en appjes binnen. Pap blijkt toch nog in het ziekenhuis te liggen en heeft ivm een ontsteking een drain gekregen nadat ze weer eerst hebben moeten wachten tot het bloed dik genoeg was voor de ingreep. Gelukkig is het goed verlopen. Ook is het leuk om jullie reacties te lezen. We besluiten in een klein dorp te tanken en nog wat boodschappen te doen voor de komende 3 dagen bij een lokale supermarkt. Dan gaat het via Route 99 naar het Zuiden. Via Bakersfield naar de KOA camping in Barstow. In totaal weer ruim 400 km. Dit is puur ter overnachting. Van daaruit is het morgen nog maar 2 uurtjes naar Las Vegas! Onderweg stijgt de temperatuur tot 39 graden! De omgeving is prachtig maar ontzettend droog. We zien een mega windmolen park. Het zijn er honderden. Die Amerikanen pakken zaken direct groots aan. We zien waanzinnig grote koeienstallen met honderden koeien. Er is alleen geen groen gras te bekennen in de verre omtrek. Arme beesten, Nederlandse koeien hebben het een stuk beter lijkt het. Van heuvelachtig verandert het landschap in redelijk vlak met af en toe een heuvel erin. Alles is knoepertje droog. Er rijden ontzettend lange treinen en waanzinnig grote trucks. Af en toe bestuurd door een stoere vrouwelijke chauffeur maar meestal zijn het mannen. We kijken onze ogen uit. Tijdens de rit maak ik dit blog. Ik wil nog even niet rijden. Wellicht morgen op een rustig stukje. Verwachte aankomsttijd op de camping is 20.00 uur. Hierbij is echter geen rekening gehouden met de file waarin we belanden. Over 13 miles, zo’n 20 km rijden we stapvoets. We balen als een stekker! De kids liggen achterin op het bed en zien plots als we even kunnen optrekken dat er iets van onze camper af vliegt. Een eindje verderop stoppen we en Ron loopt met de kids langs de weg door de desert terug. Sta ik daar in een camper langs de weg met een file die langs me rijdt en allemaal mensen die nieuwsgierig naar binnen kijken waarom wij nou op de vluchtstrook staan. Ik loop even naar buiten en zie dat die drie hartstikke ver weg langs de weg lopen en bedenk me dat ik in de camper ga zitten met alle sloten erop. Na zo’n 20 minuten komen ze terug met de kap die van ons dak is gevlogen. Ron had dit al opgemerkt bij Road Bear maar volgens hen kon het geen kwaad…….

Om 21.30 uur komen we op onze camping aan. De camper wordt aangesloten op E/W en de spaghetti warmen we in de magnetron. Die smaakt nog prima samen met een echte Heineken. Dan lekker douchen en naar bed.