Van Carmel naar Kings Canyon/Sequoia Nationial Park

Woensdag 11 juli:

Zo gezegd, zo gedaan. Om 6.45 ben ik wakker en besluit op te staan. Buiten is het prima zitten om onze belevenissen hier op te schrijven. Onder het genot van cranberrysap (met mijn blaasontsteking gaat het nog niet zoals het moet na 3 dagen antibiotica) en een boterham start ik de Macbook op om jullie mee te kunnen laten genieten. 

Rond 8.45 uur besluit ik om de jongens toch maar wakker te maken. Die liggen nog in diepe slaap. We hebben vandaag echter een flinke rit voor de boeg en willen ook nog graag de 17-miles drive doen tussen Carmel en Monterey. Iedereen doucht, snel ontbijten en alles opruimen. We moeten echt nog in een ritme komen zodat iedereen weet wat er van hem verwacht wordt op zo’n ochtend. (tafel afruimen, afwas, vuilnis wegbrengen, bed van Ravi terug brengen in bankmodus, afkoppelen e/w/r, zonnescherm omhoog etc.) Dat zal nog wel een paar dagen duren heb ik het vermoeden. Lyno en Ravi hebben wat aansporing nodig want die denken soms dat ze in een hotel zitten. Om 11.00 uur zijn we klaar voor vertrek. 

De kids willen nog telefoon/internet kaarten kopen dus dat doen we maar eerst. AT&T brengt uitkomst, zijn we wel een dik uur verder. Dan op weg naar de 17-miles drive. Deze tocht ligt op een schiereiland waar ook de mooiste Amerikaanse golfbaan ligt: Pebble Beach. Volgend jaar wordt hier de “American Open” gespeeld. De drive voert je langs de diverse holes die je vanaf de weg kunt zien maar ook langs miljonairshuizen. We kijken onze ogen uit. Op diverse plekken zien we hertjes staan. Ze zijn ogenschijnlijk gewend aan verkeer. Het grootste stuk voert langs de kust waar diverse uitkijkpunten zijn. We stoppen bij Bird Rock. Hier zitten op een rots in zee duizenden vogels en onder aan de rots liggen allemaal robben over elkaar heen. Ze maken een flink kabaal en het ruikt allemaal niet bepaald fris. Het schiereiland kenmerkt zich verder door de cipressen die hier overal staan. Prachtige bomen om te zien. Zo is er een uitkijkpunt genaamd “Lone Cypress”. De boom klauwt zich met zijn wortels vast aan een rots en trotseert al 250 jaar de grootste stormen. Dan hebben we nog de “Ghost Tree”, een afgestorven exemplaar dat helemaal wit uitgeslagen is. Na een uurtje hebben we het rondje gemaakt en kunnen we aan onze tocht van zo’n dik 400 km beginnen richting Kings Canyon/Sequoia NP. 

De weg voert ons door een gebied waar heel veel landbouw is. Alle soorten fruit en groente zien we op enorme landerijen staat. Het is weliswaar vruchtbaar maar ook enorm droog gebied. Soms zie je hele stukken geel en dor en dan is ineens weer alles groen. Lang leve de waterpompen. Onderweg stoppen we even bij een Mc Donalds voor een ijsje. Het is hier bloedje heet. Voordat we de laatste 100 km gaan rijden willen we tanken. Inmiddels is het toch al 19.15 uur. We moeten nu de bergen van de Sierra Nevada in. Aankomst op de NP camping zal ons niet meer lukken voor het donker. We hebben daar ook geen verdere faciliteiten en de generator op de camping mag maar tot 21.00 uur aan. Koken gaat dus ook niks meer worden. Dan maar wat frietjes en kipnuggets en snel onze weg vervolgen. Die is goed maar gaat kronkelend omhoog. De “Sunset Campground” ligt op 1980 meter en 3 km na de ingang van het NP. Om 21.00 uur zijn we er. Maar dan: onze plek is bezet! Gelukkig heb ik alle papieren en kan ik aantonen dat dit onze plaats is. Er is niemand meer bij de receptie. Het is één van de mooiste plaatsen en die heb ik niet voor niets een half jaar van te voren geboekt. Het zijn 3 mensen met 2 tentjes die dachten dat deze plek nog vrij was. Aangezien het een enorme plaats is en zij helemaal vooraan tussen de bosjes staan besluiten we dat ze voor een nachtje mogen blijven staan. Wij kunnen onze camper er nog gemakkelijk kwijt. Snel een salade in elkaar gesteeld die we buiten bij het kampvuur opeten. De temperatuur is prima en we zitten nog een tijd heerlijk buiten te genieten van de rust, het vuur, de heerlijke geur en de mega sterrenhemel.