Viewpoints Grand Canyon

Maandag 23 juli:

Tot 9.00 uur in bed gelegen. Dan begint het toch warm te worden. We ontbijten zeer uitgebreid en luieren wat rondom de camper. We willen pas vanmiddag de bus nemen en de Westkant van de Grand Canyon gaan bekijken. Ron loopt met de kids terug naar de “Yavapai Taverne” om wifi en überhaupt bereik te krijgen. Waar we nu staan hebben we niets. We zijn natuurlijk zeer benieuwd of Leike vandaag dan toch naar huis is mogen gaan. Ik maak van de gelegenheid gebruik om het blog bij te werken en eindelijk eens een stuk te lezen. Iets waar ik nog niet echt de tijd voor genomen heb. Heerlijk onder het genot van een kopje uit Nederland meegenomen Latte!

Rond 12.30 uur komt eerst Ron terug. Ipv 10 minuten te lopen had hij de shuttle bus genomen. Alleen de verkeerde kant op! Even later komen ook de boys. Zij hadden dezelfde fout gemaakt. Nu waren ze 3 kwartier onderweg geweest! Gelukkig hebben we nu dan toch echt te horen gekregen dat Leike thuis is. Het zal wel nog een hele tijd duren voordat hij weer de oude is. Waarschijnlijk zal hij toch weer wat moeten inleveren op 82-jarige leeftijd. Maar dat is zorg voor later. We maken hotdogs met een koolsalade als lunch. Daarna tutten we nog wat en vertrekken om 14.30 uur richting shuttle bus. 

We laten ons afzetten bij het “train depot” in Grand Canyon Village. Hier is nog een pittoresk oud houten station. De speciale Grand Canyon trein vanuit Williams komt hier aan. Ook sta je hier weer direct aan de rand van de Canyon met wederom een prachtig uitzicht. Zo mooi dat ik de 3 anderen kwijt raak! Verdorie, daar sta je dan zonder kaartje in je telefoon waardoor ik niet kan bellen en appen. Dat is geen fijn gevoel. Ik bedenk me dat ik dan maar ergens wifi moet zien op te halen en ze dan te appen. Na zo’n 10 minuten zie ik ze echter gelukkig vanuit de verte aan komen lopen. Wat een opluchting! We lopen een stukje de Rim trail die langs de canyon loopt en pakken bij het transferpunt blauwe/rode bus de shuttle richting het Westen. Hier mag alleen de shuttle komen en geen ander verkeer. We stappen uit bij “Powell Point” waar een rots uitsteekt waar je waanzinnig mooie foto’s kunt maken. Ik ga echter voor geen goud op de rand van die rots zitten, ondanks dat de anderen zeggen dat daaronder nog een rots uitsteekt. No way Gosey! Ron en de kids vinden het allemaal prachtig en ik sta doodsangsten uit. Het zal vast mooie plaatjes opleveren. Vanuit dit punt gaat het verder naar het “Mohave Point” met weer een andere view. Van hieraf kun je ook in de diepte de Colorado River zien lopen. Wat is dit immens! We besluiten nu naar het meest westelijke viewpoint te gaan: “Hermits Rest”. Hier is het uitzicht uiteraard ook weer heel mooi en genieten we van een lekker ijsje. Dan terug naar “Mohave Point” van waaruit een mooie trail langs de rand van de Canyon naar het “Hopi Point” loopt waar naar ze zeggen de mooist zonsondergang te zien is. Zo’n 1,5 km lopen we inderdaad langs de rand. Als ik om me heen wil kijken moet ik echt stil gaan staan anders ben ik bang dat ik zo over de rand kukel. Eenmaal aangekomen bij het “Hopi Point” zoeken we allemaal een plekje om te genieten van de steeds weer veranderende kleuren en schaduwen in de Canyon. Als de zon onder is lopen we nog een km naar het “Powell Point” waar we de bus terug pakken. Aangezien we geen zin hebben om te koken en morgen al héél vroeg uit de veren moeten besluiten we wederom te gaan eten in de “Yavapai Taverne” onder het genot van een heerlijke halve liter Stella Artois. Vervolgens snel naar huis en het bedje in.