Venice en Santa Monica Beach, Malibu en Santa Barbara

Donderdag 26 juli:

Vandaag werd ik al om 6.30 uur wakker. Ik kan niet meer echt slapen en besluit om nog wat te lezen in mijn boeken en op internet over LA. Ons programma voor vandaag ligt nog niet helemaal vast. Ik heb heel veel voorbereid thuis en met LA was ik bezig de zondag dat Pap met de ziekenauto werd opgehaald. Daarna durfde ik de boeken niet meer vast te pakken omdat toen alles onzeker was geworden. Wat ik lees maakt me niet veel wijzer. De meningen zijn zeer wisselend over de diverse dingen die gedaan kunnen worden. LA is wel een stad maar bestaat uit wel 100 losse grote gemeentes. Er wonen bijna evenveel mensen hier als in heel Nederland bij elkaar. Ik besluit dan ook maar om op het kantoor van de camping advies te gaan vragen.

Rond 8.00 uur staat de rest ook op en we ontbijten uitgebreid. De boys ruimen op en ik vertrek richting kantoor. Beverly Hills is leuk maar een crime om te parkeren en men is niet gecharmeerd van campers die door de dure wijk rijden. Het is zo’n beetje de XXXXXL Kolleberg van Sittard. Sterren als Michael Jackson, Madonna, Sylvester Stallone, Ozzy Osbourne en Mick Jagger wonen hier. Er zijn bustours maar dan ben je echt wel een hele dag onderweg als je ook nog op “Rodeo Drive” alle Gucci, Prada en weet ik nog wat voor een luxe wil bekijken. Dat gaat het dus niet worden. Wel willen we graag nog het “Hollywood Sign” zien op de heuvels. Ik krijg een adres van een park waar ik met de RV naar toe kan rijden via de Canyon Lake Drive. Verder wordt me geadviseerd de Beach Communities te doen: Venice en Santa Monica. Zo gezegd zo gedaan.

Rond 9.30 uur vertrekken we van de camping. Na een half uurtje moeten we door een woonwijk met prachtige huizen steil omhoog en zien dan de grote witte letters van het wereldberoemde Sign. Het is toch wel bijzonder om dit te zien ondanks dat het maar gewoon wat letters zijn die op een berg staan. Na wat leuke foto’s gemaakt te hebben besluiten we om toch via Beverly Hills naar het strand te rijden. Eenmaal daar aangekomen rijden we de woonwijk binnen. Niet normaal wat hier voor een kasten van huizen staan met dikke vette auto’s ervoor. Wat zijn er toch veel rijke mensen. Lyno heeft op internet (!) een straat kunnen achterhalen waar een aantal celebs wonen. Fijn dat we navigatie hebben! Deze huizen zijn echter vanaf de weg niet te zien. Er staan dikke muren omheen met grote poorten ervoor. En ik begrijp dat ook volledig. Wat moet het vreselijk zijn als hordes toeristen dag in, dag uit langs je huis komen gereden om een glimp van je op te vangen….. Na zo’n half uur vinden we het welletjes en vertrekken richting Venice.

Daar hebben we de grootste moeite om een parkeerplek te vinden voor onze RV. LA is hier niet echt op ingericht. Na zo’n 3 kwartier zoeken vinden we dan eindelijk een bewaakte plek waar we hem voor 30 dollar  kunnen laten staan. We willen perse niet zomaar langs de weg parkeren want er lopen hier echt hele vreemde snoeshanen rond en ons hele hebben en houwen zit in die camper. We willen zeker niet zo’n zelfde ervaring als in Swakopmund/Namibië waar ze onze fototoestellen, iPads en Mc Book gestolen hebben uit ons met alarm beveiligd appartement.

Venice Beach is een oude hippie enclave. We lopen richting het strand. Het is echt zoals in de serie “Baywatch”: een heel uitgestrekt zandstrand met overal blauwe lifeguard huisjes om de ± 200 meter. We zien zelfs hun rode jeep met loeiende sirenes over het strand rijden. David Hasselhof en Pamela Anderson zijn echter nergens te bekennen. Helaas is het vandaag bewolkt maar wel een prima temperatuur. We lopen een stuk over de Ocean Front Boardwalk. Een boulevard waar aan de strandkant allemaal zwervers hun kunsten aanbieden. Er zijn er die zingen, anderen hebben kunstzinnige dingen gemaakt maar sommigen zitten er maar gewoon stoned te wezen. Hun hele hebben en houwen ligt om hen heen verspreid. Soms nog in een winkelkarretje maar vaak gewoon op een hoop op de grond gegooid. Aan de andere kant zijn allemaal winkeltjes volgespoten met graffiti waar ze van alles en nog wat verkopen. Het is een heel apart sfeertje. We besluiten om een uur elektrische steps te huren. Er ligt hier namelijk langs het hele strand een mooi aangelegd fiets- en wandelpad: het “Santa Monica Bike Path”. Met de steps verkennen we het hele Venice strand. Het is echt super leuk om op die dingen te rijden. Ze gaan tot 30 km per uur. We rijden langs een groot skaterpark, langs tennisbanen en langs “Muscle Beach” waar spierbundels hun kunsten op het strand vertonen. Tjonge jonge, die willen echt gezien worden. Het schijnt dat Arnold Schwarzenegger hier ook getraind heeft. Ook staan er hen en der mooie strandhuizen aan deze boulevard. Als we terugrijden komen 2 politie auto’s met loeiende sirenes tussen de mensen door aangereden. Eentje stopt vlakbij ons en 2 agenten springen eruit met grote geweren in de handen. Lieve help, wat is hier aan de hand? We besluiten snel de andere kant op te gaan. Wat dit geweest is zal altijd een raadsel blijven. Ik vraag me af of al dit geweren gedoe echt nodig was? Maar ja, dit is natuurlijk Amerika. Geweren zijn hier heel gewoon. In Zion stapte een toerist in onze shuttle en die had gewoon een pistool aan zijn broekriem hangen. Het blijft een vreemde gewaarwording voor ons Europeanen. 

We drinken wat en huren vervolgens fietsen bij dezelfde winkel om naar Santa Monica te gaan. Dit stuk mag je helaas niet op de steps doen. We rijden eerst een stuk langs het strand met allerlei palmen. Als we in de buurt komen zie je dat dit allemaal een stuk luxer is als Venice. Mooie hotels kijken uit op het strand. Er zijn allemaal speeltoestellen en tig beachvolleybal velden. In de verte doemt de “Santa Monica Pier” op. Helemaal van hout met een heus pretpark erop. Om er te komen moet je langs allerlei winkels en eettentjes lopen. Van een afstand zien we dat het er zwart ziet van de mensen. Nou, wij blijven fijn op onze fietsjes rijden. Na een uur leveren we de boel weer in en gaan terug naar de camper. 

Rond 16.00 uur vertrekken we via de Pacific Highway in de richting van Malibu. Het is echter mega druk op de weg en we komen maar langzaam vooruit. Eenmaal in Malibu aangekomen zien we dat de mooiste huizen hier vlak langs het witte strand staan. Zelfs de achterkant van de huizen zijn al mooi om te zien. We maken één keer een stop om kort over het strand te lopen. Hier valt ons echt de mond open. Wat een luxe, prachtige moderne woningen met zwembaden ervoor en dan een trapje direct naar het strand. Bij 1 van die huizen zit een man een kopje koffie te drinken onderwijl kijkend naar de zee. Ik krijg de neiging om hem te vragen: “What are you doing for a living?” Niet normaal wat we hier zien. 

We rijden vervolgens door het gebied waar de enorme bosbranden van begin van dit jaar gewoed hebben. Je ziet de zwarte bomen maar op de grond is toch alles alweer redelijk tot bloei gekomen. Tegen 19.00 uur komen we aan in Santa Barbera, een Spaans aandoend plaatsje. We rijden naar onze “Sunrise RV Campground”, douchen snel en pakken een Uber naar de Stern’s Warf, een grote houten pier. Hier zijn wat winkeltjes en restaurants. We eten heerlijk vis, buiten aan een tafeltje en sluiten zo wederom een prachtige dag af.