En dan is het 6 juli 2018.........

Vrijdag 6 juli:

En is de enorme vakantie voorpret sinds afgelopen zondag omgeslagen in verdriet, angst, stress en onzekerheid. De vader van Ron is die dag per ambulance naar het ziekenhuis gebracht met enorme pijn in zijn buik. Aangezien dit niet de eerste keer is gaan alle alarmbellen rinkelen. Onderzoek wijst uit dat zijn galblaas verwijderd moet worden. Een standaard operatie maar Leike zou Leike niet zijn als zich geen complicaties voordoen. Zo beland hij maandag op de Intensive Care met koorts en een te lage bloeddruk. Gelukkig gaat hij langzaam vooruit en verruild hij donderdagmiddag de IC voor een verpleegafdeling. Opgelucht beginnen we toch aan onze vakantie te denken. Wij hadden ons dit weekje anders gepland en voorgesteld. Vanaf woensdag was ik vrij en zou ik rustig alles op mijn gemak kunnen inpakken en voorbereiden maar dat is ons helaas niet gegund. 

Gisteravond gestart met het bij elkaar zoeken van alles wat mee moet. Gelukkig heb ik een lijstje gemaakt toen we naar Afrika gingen en kan ik dat als leidraad gebruiken. Vandaag vroeg uit de veren. Ik zorg voor het inpakken en Ron neemt de praktische zaken voor zijn rekening: tuin, afval wegbrengen, Pietertje naar zijn vakantie adres brengen etc. Dan komt er plots een appje dat er longfoto’s gemaakt zijn van Pap omdat hij kortademig is. De schrik slaat ons weer om het hart. Vanmiddag zal de uitslag volgen. Als een kip zonder kop loop ik door het huis. Nog nooit heeft inpakken me zoveel moeite en tijd gekost. 

Rond 16.00 uur zijn we zover. Zoals altijd in dit soort precaire situaties moet ik eerst nog een kaarsje aansteken bij Pater Karel, mijn rots in de branding. Daarna gaan we naar Pap. Tijdens ons bezoek komt de uitslag binnen. Gelukkig geen longontsteking waar we bang voor waren. Vocht is de veroorzaker. Hij krijgt hier nu medicatie voor en dan zou het weer beter moeten gaan. Pap zelf is heel moe maar tijdens de spaarzame momenten dat hij zijn ogen opent is hij wel helder. Dat stelt ons weer enigszins gerust. Met tranen in de ogen en lood in de schoenen nemen we afscheid van Pap en Mam…. Wat is dit afschuwelijk!

De rit naar Amsterdam verloopt gelukkig voorspoedig. We besluiten om er het beste van te maken. We kunnen de hele situatie niet beïnvloeden en Pap is in goed handen. Rond 20.15 uur arriveren we bij het Van der Valk Hotel op Schiphol. Hier hebben we een arrangement geboekt: overnachting, 30 dagen parkeren en shuttlebus naar en van Schiphol. In de auto hadden we al op de radio gehoord dat de Rode Duivels tegen Brazilië gescoord hadden. In de lobby weer een enorm gejuich: 2-0 voor de Belgen! We besluiten snel de spullen naar onze kamer te brengen en de 2e helft te gaan bekijken. En maar goed ook, wat een spanning en sensatie. Dat buurlandje van ons verslaat gewoon de favoriet. Na de wedstrijd eten we in het restaurant van het hotel en pakken nog een slaapmutsje in de bar. Morgenvroeg om 5.45 uur gaat de wekker en zal de shuttle van 6.40 uur ons naar het vliegveld brengen.